Kościół św. Anny w Lubawce

Jednym z ciekawszych historycznych budowli znajdujących się w Lubawce jest niewielki kościół pw. św. Anny, usytuowany nieco na uboczu, na południe od centrum miasta. Jest to dawna kaplica, położona na terenie starego cmentarza. Teren otoczony jest do dziś cmentarnym murem z XVIII wieku, przebudowanym na przełomie XIX i XX wieku. Kościół zbudowany w latach 1696-1698 jako kaplica cmentarna pw. Krzyża Świętego prezentuje styl barokowy. Budynek wzniesiony został na planie prostokąta z bocznymi kaplicami i wydzielonym prezbiterium. Elewacje otrzymały skromną dekorację w postaci pasów zwieńczonych prostym belkowaniem. Wnętrze kościoła przykryte sklepieniem kolebkowym zachowało cenne elementy wyposażenia i dekoracje. W 1803 roku wykonany został drewniany ołtarz główny. Znajduje się tutaj rzeźba św. Anny Samotrzeciej – patronki, której poświęcony został kościół. Na uwagę zasługują również dwa boczne polichromowane ołtarze z 1702 roku oraz kilka figur i obrazów olejnych z XVIII wieku. Boczne kapliczki, nad którymi umieszczona została empora, wydzielone są filarami. Wnętrze kościoła utrzymane zostało w stylu barokowym, choć widoczne są również elementy klasycystyczne. Spośród rzeźb zdobiących kościół, na szczególną uwagę zasługuje najstarsza — figura św. Anny Samotrzeciej, patronki szczęśliwego małżeństwa, szczęśliwego dzieciństwa, matek i wdów. W związku z rozwojem kultu Świętej Rodziny propagowano też kult św. Anny, której gorącym orędownikiem był zakon cystersów w Krzeszowie.