Kościół poewangelicki w Lubawce

W Lubawce, podobnie jak innych miejscowościach Ziemi Kamiennogórskiej, wiele jest miejsc przypominających bogatą i burzliwą historię regionu oraz tutejsze stosunki wyznaniowe. O niezwykłej przeszłości tej okolicy przypominają liczne zabytki — w formie zachowanej, a także ruiny. Kościół ewangelicki w Lubawce od 1946 roku nie pełni już swojej funkcji. Przetrwał do czasów obecnych w szczątkowej formie. Pozostał jednak znakiem wielokulturowej tradycji tych ziem. Kościół im. Krzyża Chrystusa został zbudowany w 1849 roku według projektu Karla Hausera. Była to typowa forma kościoła salowego. Neogotycka budowla wzniesiona została na planie prostokąta. We wnętrze wkomponowano piętrowe empory. Obiekt nakryty został czterospadowym dachem. Murowana z kamienia, trzykondygnacyjna wieża zegarowa dobudowana w 1853 roku, zwieńczona została galeryjką. W 1903 roku założono iglicowy hełm, który rozebrano w 1979 roku. W otoczeniu kościoła znajduje się
stary ewangelicki cmentarz z budynkiem kaplicy cmentarnej z 1850 roku. Parafia ewangelicka powstała w Lubawce w 1845 roku. Okazały kościół wzniesiono przy pomocy Fundacji Gustawa Adolfa – organizacji powstałej z woli szwedzkiego króla Gustawa II Adolfa Wazy, który wspierał
ewangelickie kościoły mniejszościowe w Europie. W tym czasie obok istniejących kościołów katolickich powstawały ewangelickie świątynie. Widok dwóch wież kościelnych w jednej wsi, który niejednokrotnie zadziwia turystów, jest do dziś powszechny na terenie Dolnego Śląska.